Halaman

Jumat, 26 Juni 2020

ketika sejarah nusantara kehilangan fakta


ketika sejarah nusantara kehilangan fakta

Bukan sesuai ramalan, mitos, takhayul, klenik, mistis, ujaran bebas jasa luhur leluhur, kisah legenda turun-temurun. Ada baiknya tengok ramalan atau jangka Jayabaya, antara lain “Wong agung kesinggung, wong ala dipujo-pujo. Wong wadon ilang wadone, ilang wirange. Wong lanang ilang lanange, ilang kaprawirane.”.

Lanjut, asal main comot ramalan yang sama, khusus yang pakai lema ‘wong’.

Wong bener thenger-thenger, wong salah bungah-bungah. Wong apik ditampik, wong jahat munggah pangkat. Begjane sing elingi, begjane sing lali, nanging isih begja sing waspodho.

Polahe wong Jawi kadya gabah den interi. Endi sing bener endi sing sejati. Poro topo ora wani podho wedi anularake wewulang edhi margo salah-salah nemu pati.

Bondho dadi suwolo, pangkat dadi pikat. Sing menang podho sawenang-wenang rumongso menang, sing salah mung ngalah rumongso kabeh salah. Ono bupati soko wong asor imane. Pepatih Kepala Judi, sing ati suci soyo dibenci, sing jahat pinter anjilat tur oleh hajat, sing maling tenguk-tenguk nemu kethuk, pitik angrem sak dhuwure pikulan.

Terakhir, ada dua cuplikan ramalan:
Ratu ora netepi janji, musno kuwasane ilang perbawane. Akeh omah ing ndhuwur jaran. Wong podho mangan uwong. Kayu gligen lan wesi podho kolu diroso enak koyo roti bolu. Yen bengi ora Iso turu.

Akeh wong kang mendem donga, kana kene rebutan unggul, angkara murka saya ngambra-ambra, agama ditendang, akeh wong angkara murka nggedelake duraka, hukum agama dilanggar, prikamanungsan diiles-iles, kesopanan ditinggal, akeh wong edan jahat lan kelangan akal budi.

Namanya ramalan, tak perlu diperdebatkan. Walau sisi lain sebagai siratan rangkaian sebab akibat kehidupan di dunia.

Nusantara mengenal korupsi berjamaah, dosa jariyah, niat makar asal konstitusional bebas pidana. [HaéN]

Tidak ada komentar:

Posting Komentar